Ana içeriğe atla

ABD’nin Suriye politikası


Salı günü Moskova’da bir basın toplantısında konuşan Putin, Şam dahil Suriye’nin farklı bölgelerinde, ABD’nin yeni füze saldırılarına mazeret sağlayacak sahte zehirli gaz saldırılarının düzenleneceğinin bilgisini aldığını aktardı. Ortadoğu’daki rolüne iyice alışan ve ABD’nin geçen günkü füze saldırısına herkes kadar şaşıran Rusya’nın ilk tepkisi kimyasal saldırının suçunu Suriyeli muhaliflere atmak oldu. Her ne kadar ABD’nin saldırıdan kısa bir süre önce Moskova’yı bilgilendirmesi, Rus hatta Suriye güçlerinin bölgeden ayrılmasını sağladıysa da Putin bu beklenmedik hamle ile oldukça zor durumda kaldı. Bir yandan sivillere karşı kimyasal silah ile saldıran bir rejimin koruyucusu olarak gözükmek istemezken, bir yandan da Ortadoğu’ya dönüşüyle birlikte kazandığı küresel gücü de kaybetmek istemiyor. 2013’te Obama yönetimini askeri bir operasyondan vazgeçiren de Rusya’nın desteğinde varılan kimyasal silahları Suriye’den çıkarma anlaşmasıydı. Moskova, Esad’ın elinde kimyasal silah kalmadığını açıklamış, 2014 yazında da kimyasal silahların Suriye’den çıkarılması programı tamamlanmıştı.
Çok zorda kalması durumunda bir bölümünü kendi güvenliği için açıklanmayan bir yerde sakladığı veya pek mümkün görünmese de yenilerini üretebildiği tahmin ediliyordu. Ve köşeye sıkışan Esad’ın bunu kullanmaktan çekinmeyeceği de öngörülebiliyordu. Ancak İran’ın yetersiz geldiği noktada bu anlaşma ile Esad’ın paçasını kurtaran Rusya’nın sunduğu garantiye rağmen böyle bir kimyasal saldırı düzenlemesi zamanlama açısından bir soru işareti olarak varlığını koruyor. Öte yandan, Esad’ın elinde bu silahların varlığı demek Rusya’nın görevini tam olarak yerine getirmemesi anlamına geliyor. Kimyasal silahların muhaliflerin hatta terör örgütlerinin eline geçmiş olma ihtimali ise Suriye’yi patlamaya hazır bir volkana dönüştürüyor.
Rusya, ABD’yi Suriye’ye saldırmak için tezgâh kurmakla suçlarken, ABD’nin sicili kanıtlar üretip operasyon başlatmasıyla lekelendiği için kimse çıkıp “Asla Washington böyle bir şey yapmaz” diye itiraz edemiyor. Ne de olsa 2003 Irak işgalinin sonuçları ve etkilerini hâlâ yaşıyoruz. Öte yandan ABD’nin son açıkladığı rapor, sarin gazının kullanıldığı bu saldırıyı Esad güçlerinin yaptığına dair şüphelerinin olmadığını belirtiyor, Rusya’yı da olayı örtbas etmekle suçluyor. Bu rapor tam da ABD Dışişleri Bakanı Rex Tillerson’ın Moskova’ya adım attığı saatlerde açıklandı. Putin’in Exxon Mobil’deki görevinden dolayı yakından tanıdığı Tillerson ile görüşüp görüşmeyeceği ise son ana kadar belli değildi. Tillerson’un kızgınlıktan ateş püsküren Rus muhataplarını kimyasal saldırı sonrası ABD operasyonu konusunda kendi safına çekmeye çalışacağı tahmin edilebilir. Tillerson ikna edebilir mi bilinmez ama iki ülke arasında diyalog kapısının hâlâ açık olduğunu unutmamak gerekir. Esad’ın diğer müttefikleri İran ve Hizbullah ABD’ye aynı şekilde askeri güçle saldırmak gerektiğini söylerken Rusya, ABD ile kendi deyimiyle ‘olumsuz olayları önlemek için’ imzalanan hava güvenliği anlaşmasını askıya almakla yetinmişti.
Obama yönetiminin 2013 yılında son anda rafa kaldırdığı sınırlı bir müdahale ile Esad rejimini koltuğunda bırakacak, ancak kimyasal silah kullanımını cezalandıracak operasyonu Trump hayata geçirdi. O dönem kimyasal silah kullandığına inanılan Esad’ın cezasız kalması tepki çekmiş ve bunu tekrarlayacağı uyarısı yapılmıştı. Ancak Obama’nın Ortadoğu politikasındaki geri çekilme isteği ve o dönem ne Almanya ve İngiltere’nin ne de savaş yorgunu Amerikan halkının Suriye’ye yapılacak, sonucu kestirilemeyen yeni bir macerayı desteklememesi Obama’ya geri adım attırmıştı. ABD-Rusya ilişkilerinde reset ihtimali ve İran ile nükleer anlaşmaya varma hedefini de buna eklemek gerek. Hatırlarsanız tam da o dönemde ABD’nin Suriye konusunda İran ile mektuplaştığını ve İran’ın Esad’ı kimyasal silahları ülkeden çıkarma konusunda ikna etmede önemli rol oynadığını öğrenmiştik.
ABD’nin bu operasyonundan en çok rahatsızlık duyanlardan biri İran iken Türkiye, ABD’ye açık desteğiyle Suriye politikasında refleks haline gelen ‘Esad gitmeli!’ye geri döndü. Böylece IŞİD ile mücadeleyi öne çıkaran duruşunu bir anda silip attı, asıl hedefini açık etti. Bu desteğiyle aynı zamanda Rus destekli Astana Anlaşmasını bir kenara iterek Amerikan destekli Cenevre Görüşmelerine göz kırptı. Oysa ABD’nin PYD konusundaki görüşleri ortada. Türkiye’nin Suriye’ye Rus desteği ile girdiği de bilinirken Ankara hem ABD’den daha fazlasını beklediğini gösterdi, hem de bu hevesi Rusya tarafından not alındı.
Trump’ın kafasında, Obama’nın son günlerinde alınan Rusya’ya yeni yaptırımlar getirilmesi kararı ve Rus diplomatların sınır dışı edilmesi gibi Moskova’yı doludizgin gittiği yolda dizginleyecek belli adımlar şekilleniyor belli ki. Bunun sebebi belki de iç politikada Rusya ile adının anılmasının önüne geçmek olabilir. Ancak günün sonunda, ABD Suriye konusunda yeni bir strateji üretir gözükürken gündem, Beyaz Saray sözcüsü Sean Spicer’ın Esad’ı Hitler’e benzeten ve Holokost’u değersizleştiren garip açıklaması ve özrü ile meşgul. 
Karel Valansi OBJEKTİF Şalom Gazetesi 13 Nisan 2017 http://www.salom.com.tr/haber-102750-abdnin_suriye_politikasi.html

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Unutmayacağız

Unutmayacağız... Bu sözü ne kadar da çok tekrarlıyoruz. Oysa çok değil birkaç yıl sonra her şey gibi o unutulmaz denen şey de unutuluyor. Zamanın akışına bırakılıyor. Bir tek anne-babalar, eşler, çocuklar hatırlıyor, acısını en derinde hissediyor. Bir tek onlar için o yangın devam ediyor. Ateş bir tek düştüğü yeri yakıyor. Bu söz bir kere de hatalı çıksın istiyorum, olmuyor, çıkmıyor. Bu sene 15 Kasım’da bir yazı aradı gözlerim. Ama kuru kuru bir haber değildi istediğim, bulamadım. Fark ettim ki  bu konuyla ilgili sosyal medyada paylaşabileceğim yazılar ya daha önce kendi yazdıklarım, ya Şalom Gazetesi’nde çıkanlar, ya da geçen sene ben dahil dört kişiyle röportaj yapan Agos’un söyleşisiydi. Bu kadar. Aradan geçen 13 sene, 15 ve 20 Kasım saldırılarının vahşetini, korkunçluğunu, kayıplarını unutturmuş olmalı.  Çok daha önemli görülen konular olmalı ki, El Kaide terör örgütünün İstanbul’un göbeğine gerçekleştirdiği bu saldırılar konuşulmadan, kurbanları anılmadan geçilebiliyor. Ya

Survivor Hayim’in gerçek dünyası - Söyleşi

Hayim, çok sevdiğim bir arkadaşımın kuzeni. Aklı başında, ne istediğini bilen biri. Askerlik dönüşünde ani bir kararla Survivor yarışmasına katıldığını duyduğumda çok şaşırmıştım. Pek spor yapmayan, atletik olmayan biri neden zor koşullarda, dayanıklılık, irade ve güç isteyen bir televizyon programına katılır? Bunları konuşurken, sayesinde takip etmeye başladığım Survivor ile ilgili tüm merak ettiklerimi de sordum; kameralara yansımayan gizli bir tuvalet var mıydı, ya da yayın bitince gidilen lüks bir otel? Begüm’le arasında bir yakınlaşma oldu mu, Merve neden pişman oldu yarışmaya katıldığına? İşte Sabah Gazetesinden Yüksel Aytuğ’un teşekkür ettiği, seyircilerin filozof olarak tanımladığı Hayim ve Survivor yarışmasının bilinmeyenleri… Survivor maceran nasıl başladı? Katılmak nereden aklına geldi? Arkadaşlarımla uzun süredir Survivor’u takip ediyorduk. Hep katılmak istiyordum ama televizyona çıkmak beni korkutuyordu. Geçen sene iki yakın arkadaşım Dominik’e gittiler. Yarışmacıları

“We are Beyond What I Had Dreamed of When I Moved to Dubai”

Cem Habib  We talked about how the peace deal between Israel and the United Arab Emirates affected the Jewish life in the Emirates, with the investment manager Cem Habib, who has been living in Dubai since 2016, and who is one of the founding members of the Jewish Council of Emirates (JCE), the first officially recognized Jewish community of the UAE. How long have you been living in Dubai? What influenced you in deciding to live here? I moved to Dubai in 2016, before I had been living in London. My customer base at that time was in Kazakhstan and it had gotten harder commuting there from London every month after 6 years. There were three direct flights between Dubai and Kazakhstan, every day, with a flight time of less than 4 hours. To improve our quality of life and to spend more time with the kids, we moved to Dubai. When moving, how could you overcome the thought “As a Jew, will I be comfortable living in an Arab country with my family?” I talked to my friends from different countri